از زمان‌های قدیم، عروسک‌ها نقش اصلی را در مراسم سحر و جادو و مذهبی بازی می‌کردند و به عنوان نماد خدایان مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
عروسک ها نیز به طور سنتی اسباب بازی کودکان بوده اند.
ست چایخوری اسباب بازی نیز به دلیل ارزش نوستالژیک، زیبایی، اهمیت تاریخی یا ارزش مالی توسط بزرگسالان جمع آوری می شوند.
عروسک‌های عتیقه که در اصل به عنوان اسباب بازی کودکان ساخته می‌شدند به اقلام کلکسیونی تبدیل شده‌اند.
عروسک‌های بیسکوی قرن نوزدهمی که توسط تولیدکنندگان فرانسوی مانند برو و جومو ساخته شده‌اند، ممکن است امروز تقریباً 22000 دلار ارزش داشته باشند.
عروسک ها به طور سنتی به عنوان اسباب بازی های خام و ابتدایی و همچنین با طراحی استادانه و استادانه ساخته می شدند.
این عروسک ها به عنوان هنر عامیانه در فرهنگ های سراسر جهان ایجاد شده اند و در قرن بیستم، عروسک های هنری به عنوان هنر عالی دیده می شوند.
هنرمند هانس بلمر در دهه 1930 و 1940 در آلمان عروسک‌های سورئالیستی ساخت که دارای اندام‌های قابل تعویض بودند و در مخالفت با بت‌سازی حزب نازی از بدن کامل آریایی بود.
گریر لنکتون، هنرمند دهکده شرقی، در دهه 1980 برای نمایش عروسک های معتاد به مواد مخدر، بی اشتها و جهش یافته در ویترین هایش به شهرت رسید.
عروسک های واقعی یا آناتومیک درست توسط متخصصان بهداشت، دانشکده های پزشکی و مددکاران اجتماعی برای آموزش پزشکان و پرستاران در روش های مختلف بهداشتی یا بررسی موارد سوء استفاده جنسی از کودکان استفاده می شود.
هنرمندان گاهی اوقات از مانکن های چوبی درزبندی شده در طراحی چهره انسان استفاده می کنند.
بسیاری از برندهای عروسک معمولی نیز از نظر آناتومیک صحیح هستند، اگرچه اکثر انواع عروسک ها غیرژنیتالیزه می شوند.
Egli-Figuren سوئیسی در حال نمایش یک داستان کتاب مقدس
Egli-Figuren نوعی عروسک است که در سال 1964 در سوئیس برای گفتن داستان های کتاب مقدس ایجاد شد.
در جامعه غربی تفاوت جنسیتی در انتخاب اسباب بازی ها مشاهده و بررسی شده است.
اکشن فیگورهایی که نمایانگر ویژگی‌های سنتی مردانه هستند، در میان پسران محبوب هستند، که بیشتر احتمال دارد اسباب‌بازی‌هایی را انتخاب کنند که به ابزار، حمل‌ونقل، گاراژ، ماشین‌آلات و تجهیزات نظامی مرتبط باشد.
عروسک‌های دخترانه معمولاً نمایانگر ویژگی‌های زنانه هستند و با لوازم جانبی مانند لباس، لوازم آشپزخانه، ظروف، مبلمان و جواهرات همراه هستند.
پدیوفوبیا ترس از عروسک ها یا اشیاء مشابه است.
روانشناس ارنست جنتش این نظریه را مطرح کرد که احساسات عجیب و غریب زمانی به وجود می آیند که یک عدم اطمینان فکری در مورد زنده بودن یا نبودن یک شی وجود دارد.
زیگموند فروید این نظریه ها را بیشتر توسعه داد.
روباتیک ژاپنی ماساهیرو موری این نظریه ها را گسترش داد تا فرضیه دره عجیب و غریب را توسعه دهد: اگر یک شی به اندازه کافی غیر انسانی باشد، ویژگی های انسانی آن برجسته و دوست داشتنی خواهد بود.
اما اگر آن شیء به آستانه خاصی از ظاهر شبیه انسان برسد، خصوصیات غیرانسانی آن برجسته و آزاردهنده خواهد بود.
