لامپ مهتابی تک پین لامپ تخلیه الکتریکی، خنک‌تر و کارآمدتر از لامپ‌های رشته‌ای، که با فلورسانس یک پوشش فسفر نور تولید می‌کند.
یک لامپ فلورسنت از یک لوله شیشه ای پر شده با مخلوطی از آرگون و بخار جیوه تشکیل شده است.
الکترودهای فلزی در هر انتها با یک اکسید خاکی قلیایی پوشانده شده اند که به راحتی الکترون ها را منتشر می کند.
هنگامی که جریان از طریق گاز بین الکترودها می گذرد، گاز یونیزه می شود و اشعه ماوراء بنفش ساطع می کند.
داخل لوله با فسفر پوشانده شده است، موادی که اشعه ماوراء بنفش را جذب می کنند و فلورسانس می کنند (انرژی را دوباره به صورت نور مرئی تابش می کنند).
از آنجا که یک لامپ فلورسنت نور را از طریق گرم کردن مداوم یک رشته فلزی تامین نمی کند، برق بسیار کمتری نسبت به یک لامپ رشته ای مصرف می کند.
طبق برخی برآوردها فقط یک چهارم برق یا حتی کمتر.
با این حال، در ابتدا تا چهار برابر ولتاژ کاری یک لامپ زمانی که لامپ روشن است، برای یونیزه شدن گاز هنگام راه اندازی مورد نیاز است.
این ولتاژ اضافی توسط دستگاهی به نام بالاست تامین می شود که پس از یونیزه شدن گاز نیز ولتاژ کاری کمتری را حفظ می کند.
در لامپ های فلورسنت قدیمی، بالاست در لامپ قرار دارد، جدا از لامپ، و باعث زمزمه یا وزوز شنیداری می شود که اغلب با لامپ های فلورسنت همراه است.
در لامپ‌های فلورسنت فشرده جدیدتر (CFL)، که در آن لوله فلورسنت به شکلی شبیه به یک لامپ رشته‌ای پیچیده می‌شود، بالاست درون فنجان در پایه مجموعه لامپ قرار می‌گیرد و از اجزای الکترونیکی ساخته شده است که کاهش یا حذف می‌کنند.
صدای وزوز گنجاندن یک بالاست در هر لامپ جداگانه، هزینه لامپ را افزایش می دهد، اما هزینه کلی برای مصرف کننده به دلیل کاهش مصرف انرژی و طول عمر بیشتر CFL همچنان پایین تر است.
CFL ها بر اساس مصرف انرژی (بر حسب وات) و خروجی نور (بر حسب لومن)، اغلب در مقایسه با لامپ های رشته ای رتبه بندی می شوند.
CFL های خاص برای استفاده با سوئیچ های دیمر و سوئیچ های سه طرفه و در وسایل فرورفته پیکربندی شده اند.
