یکی از محدودیت ها ناتوانی در ارزیابی میزان تغییر در عمل شستن دست مردمک پس از استفاده از توالت در گروه های مختلف مطالعه بود، زیرا هیچ مشاهده ای انجام نشد این یافته ها نشان دهنده نیاز به درک بیشتر نقش سرویس بهداشتی و تهیه صابون بر رفتارهای دانش آموزان و مواجهه با مدفوع در مدارس است.
در ماه مه 2010، یک کارآزمایی تصادفی خوشه ای در 60 مدرسه ابتدایی در استان نیانزا، کنیا، به منظور تامین و نظارت بر تامین مواد تمیزکننده نگهداری توالت و صابون پودری برای ساخت آب صابون برای شستن دست اجرا شد.
هدف اولیه این کارآزمایی تعیین اینکه آیا بهبود شرایط سرویس بهداشتی مدارس باعث کاهش غیبت در مدارس می شود یا خیر بود. توجیه و یافته ها برای جزء تمیز کردن توالت در این کارآزمایی در مقاله آینده مورد بحث قرار می گیرد.
هدف این مقاله ارزیابی این است که آیا از بین بردن چالش تهیه صابون مایع اکتیو مدارس با عرضه صابون به مدارس به طور منظم، شستشوی دست‌ها را افزایش می‌دهد و حضور E. coli را روی دست‌های دانش‌آموزان در مدارس ابتدایی در استان نیانزا، کنیا کاهش می‌دهد. علاوه بر این، این مطالعه به بررسی اثرات جنسی و درک مردمک از استفاده از آب صابون و شرایط شستن دست می پردازد.
شستن دست ها با صابون یک رفتار پیشگیرانه مهم برای سلامتی است، و با این حال ترویج این رفتار چالش برانگیز است. ما نتایج برنامه‌ای را گزارش می‌کنیم که به معلمان آموزش می‌دهد تا برنامه تغییر رفتار شستن دست‌ها با صابون را به کودکان مدارس ابتدایی در بیهار، هند ارائه دهند.
ده مدرسه مداخله به همراه ده مدرسه شاهد نزدیک انتخاب شدند، و مدارس مداخله برنامه “مدرسه پنج” را دریافت کردند که شستن دست ها با صابون را با استفاده از داستان های تعاملی، بازی ها و آهنگ ها، خاطرات رفتاری برای تشویق شکل گیری عادت و تعهد عمومی ترویج می کرد. خانواده‌هایی با کودکان 8 تا 13 ساله که در مدرسه مجاور تحصیل می‌کنند
در این مطالعه ثبت‌نام شدند. شستن دست ها با صابون با استفاده از یادداشت های برچسب قبل از غذا و پس از اجابت مزاج 4 هفته پس از اتمام مداخله اندازه گیری شد. کودکان تحت درمان 15.1٪ بیشتر از افراد در گروه کنترل (20.1٪) شستشوی دست با صابون را در موارد کلیدی گزارش کردند.
شواهدی وجود نداشت که شستشوی دست با صابون پس از اجابت مزاج در گروه درمان بیشتر از گروه کنترل بود، اما شواهد قوی وجود داشت که شستشوی دست با صابون بیشتر بود. در درمان نسبت به کنترل قبل از غذا خوردن (RR: 2.68، 95% فاصله اطمینان (CI): (1.43، 5.03)، p = 0.002). نرخ شستن دست ها هم در خانه و در مدرسه افزایش یافته است. تأثیر شستن دست ها با صابون در مناسبت های کلیدی در مدارس بسیار بیشتر از خانه بود. ترویج شستشوی دست ها با صابون از طریق معلمان در مدارس ممکن است راهی موثر برای دستیابی به تغییر رفتار در مقیاس باشد.
