پیشنهاد در گوجه فرنگی صادراتی مختلف بسیار زیاد است (ون در کناپ و همکاران، ۲۰۱۳) و بنابراین، انتخاب گیاهان مناسب برای اهداف آزمایشی ممکن است دشوار باشد.
آزمایشگر باید تصمیم بگیرد و می تواند به نفع بسیاری از معیارهای انتخاب متفاوت باشد، یک نمای کلی را می توان در دستورالعمل های UPOV (2001) یافت، در اینجا فقط یک گزیده آورده شده است، مانند: (الف) عادت رشد عمدتاً توسط مکان خود هرس (sp) کنترل می شود.
– Determinate (نوع بوش) حامل آلل جهش یافته مغلوب sp (http://tgc.ifas.ufl.edu/genelist.htm) است، بسته به شرایط گیاهی و آب و هوایی، تعداد محدودی خرپا تولید می کند.
تعداد برگ ها یا میانگره های گوجه فرنگی سیاه بین گل آذین از یک تا سه متغیر است، در خرپا انتهایی ساقه با گل آذین به پایان می رسد و شاخه های جانبی تولید نمی شود، گیاهان معین برای آزمایش‌هایی با فضای محدود و جایی که میوه می‌خواهند بسیار مناسب هستند.
به عنوان مثال، “Micro Tom” به عنوان کوچکترین گوجه فرنگی جنوب جهان در نظر گرفته می شود، با گیاهانی که تنها ۱۳ تا ۲۰ سانتی متر ارتفاع دارند (Martí et al., 2006; Carvalho et al., 2011; Okabe et al., 2011).
هر بخش سمپودیال سه جوانه تولید می کند: جوانه انتهایی به یک جوانه گلدار تبدیل می شود، یکی از دو جوانه زیر بغل به شاخه ای جانبی تبدیل می شود که سه جوانه بعدی را تولید می کند و باعث طولانی شدن ساقه می شود.
گیاهان این نوع با تکرار مداوم این الگوی رشد رشد می کنند که به رشد سمپودیال معروف است (Heuvelink, 1995a)، نیمه معین (نوع متوسط): این فنوتیپ دارای سه برگ یا میانگره به طور پیوسته بین گل آذین نیست و رشد نیمه معینی را نشان می دهد، مثلاً با خاتمه طولانی شدن ساقه بالای گل آذین نهم.
هدف از این مقاله تهیه راهنمای کشت گوجه فرنگی ریز گیلاسی به ویژه برای مبتدیان و آزمایش کنندگان با تجربه کم گوجه فرنگی بود، در واقع، بسیاری از پروتکل‌ها و راهنماهای مفیدی در دسترس هستند که نحوه رشد گوجه‌فرنگی را توضیح و خلاصه می‌کنند.
- منابع:
- تبلیغات:
